Met de wandeling vanuit Groningen loop je langs de oever van de Drentsche Aa. Deze begint bij de Hoge-en Lage der A, midden in Groningen.
Je loopt tegen de stroom in naar het zuiden. Als je de oever blijft volgen loop je snel de stad uit. Wel verandert de naam van het water: het Hoornse Diep; zo heet ook de kade waar je op loopt. Het water heeft hier naast al het drukke verkeer, stedelijke bebouwing en kruisende snelwegen het karakter van een kanaal. Spoedig heet het het Noord Willemskanaal, geopend in 1861 en aangelegd op gezag van Koning Willem, ‘de Kanalenkoning’.
De vaarverbinding met Groningen is aangelegd in de bedding van de Drentsche A. Je loopt ook langs een deel van de oude rivier; schitterend!. Er ligt aan het begin een bonte rij van uit de vaart genomen binnenschepen, meestal verbouwd tot woonboot. Je wandelt op een dijk naast het Hoornse Diep.
Binnenvaartschip Hoornse Diep (c) Wim van der Ende
Aan de andere kant van de dijk met veel fietsers liggen voormalige boerderijen en huizen wel een paar meter dieper. Dit land is uitgeveend en de plas, het Paterswoldse Meer, is een recreatieplas geworden voor de stedelijke bevolking van Groningen. Grappig is de minieme vaarverbinding met een sluisje tussen de rivier en het meer. Daar staat ook molen De Helper, die hier in 1971 een plek kreeg. De molen stond in de weg bij de aanleg van de snelweg naar Groningen.
Nog een laatste prachtige kilometer langs de bochtige rivier tot het buurtschapje Hoornsedijk. Daar kruis je het kanaal en de snelweg op weg naar de rand van Haren, een satellietdorp van Groningen. Je blijft langs de rand van de nieuwbouw met een blik op het enige veenweidegebiedje langs het Pieterpad. Voorbij de visvijvers van Sas-en-Hein verandert de wereld onder je voeten en het landschap om je heen.
Opeens loop je op onverharde zandwegen. Klei en blubber liggen achter je. De komende honderden kilometers loop je op hoofdzakelijk zandgronden en af en toe langs een rivier met wat kleiige bodem. Alles verandert mee: verspreide bewoning met veel hoog opgaande bomen, mooie oude eiken, andere boerderijen, akkers en weiden door elkaar, dus veel afwisseling.
Noordlaarderbos
Heidevelden zijn ingeplant met bos, zoals het Noordlaarderbos. Er is nog maar weinig heide over. Toch wekken de paar heideplassen, de indruk van oude landschappen, zoals de Appèlbergen, een voormalig militair terrein.
Je zult versteld staan van oude bewoningssporen zoals hunebedden….hoe kregen de mensen die stenen 5000 jaar geleden zo op elkaar? Bij Midlaren liggen er een paar heel dicht bij elkaar. Deze grote stenen zijn meegevoerd in ‘landijs’. Grote gletsjers die honderdduizendenjaren geleden in ijstijden tot in onze streken reikten. De Noordzee was leeg. Al het water was ijs, honderden meters dik ijs plooiden het Noord-Nederlandse landschap, zelfs tot aan de Rijn bij Nijmegen.
Hier in Drenthe zie je overal verwijzingen naar het Unesco Global Geopark De Hondsrug. Dat moet wel ergens over gaan. Zouden er veel mensen op af komen?
Nu eerst ‘op naar Zuidlaren’, het dorp van Berend Botje.
Samen met Wim van der Ende is dit stukje tot stand gekomen - hij weet natuurlijk als geen ander leuke achtergrondverhalen langs het Pieterpad te vertellen!
NIEUW - Geniet van een tekening aan de muur,
een mooie herinnering aan het Pieterpad!.
Sinds kort is het mogelijk om mijn tekeningen op Muur formaat te bestellen! Kies je favoriete tekening en we stemmen het formaat en de uitvoering samen af. Bel 0653198628 of mail me, juliet@julietillustraties.nl -
